وقتی باعاشقانه هاش خوابت میبره
وقتی باگرفتن دستاش احساس آرامش میکنی
وقتی بادیدنش قلبت مثل پرنده ای که میخواد آزادشه به قفس دلت میکوبه
هیچوقت به فکر رفتنش ولحظه های بدون اون نیستی
فقط یه توهم بوده یه توهم فانتزی
که بعداز رفتنش تو خواباتم میتونی این حسارو داشته باشی
واونجاست که تازه میفهمی باارزش ترین آدم هاهم بی ارزشن